استراتژِی جنبش سبز

پس از 22 بهمن انتظار این بود که صاحب نظران به نقد جدی جنبش سبز بپردازند و البته در مواردی هم این کار صورت گرفت ولی متاسفانه عده ای اصرار در پیروز نشان دادن حرکت این جنبش را دارند و عده ای دیگر دنبال مقصر می گردند. واقعیت این است که از روز 22 بهمن به اندازه پتانسیل جنبش سبز استفاده نشد و این نه تقصیر اسب تراوا است و نه مردم و نه سران جنبش. همه به اندازه خود مقصر هستند.

استراتژی جنبش سبز در این چند ماه به یک صورت بوده است و طبیعی است که مخالفان این جنبش با تکرار این استراتژی امکان برنامه ریزی برای مهار آن را پیدا نمودند و موفق هم شدند. استفاده از شیوه های مختلف اعتراض, زمان و امکان برنامه ریزی برای جلوگیری از آن از بین می برد. حکومت و هر کس دیگری می توانست حدس بزند که مردم در مسیرهای پراکنده به خیابان می آیند و اگر جلوی تشکیل هسته اولیه را بگیرد عملا این جنبش در آن روز کاری نمی تواند بکند. کاری که در میدان توحید صورت گرفت و در مدت نیم ساعت اثری از مردم معترض باقی نماند. 

به گمان من نظرات خلاق می بایست همچون گذشته جمع آوری گردد و با تایید ضمنی یک یا دو تای آن توسط سران جنبش سبز به صورت گسترده تبلیغ گردد. پیش از 22 بهمن آنقدر نظرات پراکنده بود که در امکان تصمیم گیری برای تجمع واحد وجود نداشت. حتی اعلام تجمع در میدان صادقیه نیز کم رنگ تبلیغ می گردید و اگر برای تجمع در همین میدان هم تبلیغات گسترده توسط سایت های تاثیر گذار انجام می شد شاید امروز وضع به شکل دیگری بود.

اکنون نیز استراتژی مشخص نیست و معلوم است که تجربه گذشته, درسی برای آینده نشده است. عده ای می گویند چهارشنبه سوری به خیابان می آییم ولی نمی گویند که چه کار باید کرد. اگر قرار است شعاری داده شود , آن شعار چیست. و باز استراتژی تکراری و فرصت سوزی. بدین صورت اگر کسی خارج از مجموعه جنبش سبز به این حرکت نگاه کند نمی تواند متوجه شود که هدف این جنبش چیست و رهبری آن کیست و نظراتش در مورد مسائل اجتماعی چیست. بدین صورت جنبش سبز از دور یک جنبش نا منظم و بی برنامه جلوه خواهد کرد.

به تصور من باید در روز جهانی زن نیز حرکتی صورت پذیرد. می توان ساعت 5 بعدازظهر آن روز به پارک ملت تهران رفت و به دور از شعار و دستبند و مچ بند به پیاده روی و ورزش پرداخت. در این روز به گمان من خانم ها باید پررنگ تر باشند. عده زیاد مردم در پارک گویای خیلی مطالب است و ورزش نمودن خانم ها در جامعه مردسالار خودش نوعی اعتراض است. اگر پارک ملت به هر شکلی بسته بود می توان در پیاده روهای بزرگ خیابان ولی عصر پیاده روی کرد و اگر آن هم نشد یعنی نیروهای حکومت از ترس همه جا هستند و همین ترس حکومت برای جنبش کافی است.

اکنون نیاز داریم که بدانیم هنوز هم بی شماریم